Davut'un mezmuru
Avimelek'in
önünde kendini deli gösterip kovulduğu, gittiği zaman
1. Her zaman RAB'be
övgüler sunacağım,
Övgüsü dilimden düşmeyecek.
2. RAB'le övünürüm,
Mazlumlar işitip sevinsin!
3. Benimle birlikte
RAB'bin büyüklüğünü duyurun,
Adını birlikte yüceltelim.
4. RAB'be yöneldim, yanıt
verdi bana,
Bütün korkularımdan kurtardı
beni.
5. O'na bakanların yüzü
ışıl ışıl parlar,
Yüzleri utançtan kızarmaz.
6. Bu mazlum yakardı, RAB
duydu,
Bütün sıkıntılarından kurtardı
onu.
7. RAB'bin meleği O'ndan
korkanların çevresine ordugah kurar,
Kurtarır onları.
8. Tadın da görün, RAB ne
iyidir,
Ne mutlu O'na sığınan adama!
9. RAB'den korkun, ey
O'nun kutsalları,
Çünkü O'ndan korkanın eksiği
olmaz.
10. Genç aslanlar bile aç
ve muhtaç olur;
Ama RAB'be yönelenlerden hiçbir
iyilik esirgenmez.
11. Gelin, ey çocuklar,
dinleyin beni:
Size RAB korkusunu öğreteyim.
12. Kim yaşamı seviyorsa,
İyi günler görmek istiyorsa,
13. Dilini kötülükten,
Dudaklarını yalandan sakınsın.
14. Vazgeçin kötülükten,
iyilik yapın;
Barış için çalışın, barışın
ardından koşun.
15. RAB'bin gözleri doğru
insanların üzerindedir,
Kulakları onların yakarışına
açıktır.
16. RAB'bin yüzü kötülere
karşıdır,
Onların anısını yeryüzünden
siler.
17. Doğrular yakarır, RAB
duyar;
Bütün sıkıntılarından kurtarır
onları.
18. RAB gönlü kırıklara
yakındır,
Ruhu ezginleri kurtarır.
19. Doğrunun dertleri
çoktur,
Ama RAB hepsinden kurtarır onu.
20. Bütün kemiklerini
korur,
Hiçbiri kırılmaz.
21. Kötü insanın sonu
kötülükle biter,
Cezasını bulur doğrulardan
nefret edenler.
22. RAB kullarını fidyeyle
kurtarır,
O'na sığınanların hiçbiri ceza
görmez.